Sūručio skulptūra

DRUSKININKAI

20 czerwca 1794 r. Stanisław II August, wielki książę litewski i król Polski, wydał dekret o podniesieniu Druskiennik do rangi miasta uzdrowiskowego, ustanawiając tym samym pierwszy kurort na Litwie.

Mieszkańcy Druskiennik przypadkowo dowiedzieli się, że tutejsza woda ma cudowne właściwości lecznicze. Uzdrowiciel ludowy, Sūrutis, zaprowadził swojego chorego i kulejącego konia na pastwisko nad brzegiem Niemna, w pobliżu słonych źródeł. Koń brodził przez słone bagna, czerpiąc z nich siłę i odzyskując zdrowie. Kilka miesięcy później Sūrutis zauważył, że jego ukochany koń całkowicie wyzdrowiał i wtedy zdał sobie sprawę, że jest to zasługa uzdrawiającej mocy słonych źródeł. Od tego czasu mieszkańcy Druskiennik korzystają ze słonych źródeł i ich magicznych właściwości leczniczych. W XVIII wieku uznana moc źródeł druskiennickich stała się główną cechą kurortu i jego najbardziej charakterystyczną cechą. Do dziś mieszkańcy Druskiennik są dumni z tego, że zachowali tę wielowiekową tradycję zapewniania leczenia i dobrego zdrowia.