Stary cmentarz żydowski w Leipalingis

Istnieją wzmianki o Żydach mieszkających w Leipalingis już w XVII wieku, ale społeczność powstała około 1847 roku, kiedy to 25 rodzin żydowskich, liczących 134 osoby, zostało przeniesionych z Merkinė. Władze carskiej Rosji przeznaczyły ziemię pod uprawę roli i budowę synagogi. Po I wojnie światowej Żydzi wstąpili również w szeregi ochotników podczas walk o niepodległość w latach 1918-1920. Barkan Chackel i Shmuila Kokner otrzymali status ochotników armii litewskiej. W mieście działało kilka organizacji żydowskich, w tym Syjonistyczne Stowarzyszenie Młodzieży „Gordonija”, oddziały narodowego stowarzyszenia „Betar” i „Mizrachi” w Leipalingis. W sierpniu 1941 r. 156 Żydów z miasta przetrzymywano w synagodze do czasu ich rozstrzelania. 11 września 1941 r. zamordowano ich przed cmentarzem cywilnym w Leipalingis. Cmentarz o długości 148 m i szerokości 75 m był wykorzystywany do pochówków od XIX wieku do września 1941 r. Znajduje się na nim 50 kamiennych pomników różnej wielkości, wykonanych z kamienia polnego lub ciętego granitu. Zachowało się również kilka masywnych stel, które zostały otynkowane i wypolerowane ze wszystkich stron. Uważa się, że oznaczają one groby przywódców społeczności żydowskiej, podczas gdy inne, skromniejsze nagrobki oznaczają groby zwykłych członków społeczności.