Motto tegorocznych „Druskiennik – Litewskiej Stolicy Kultury 2025” – „Dotknięci przez Čiurlionisa” – dobrze odzwierciedla już podręcznikowy Ž. „(…) Čiurlionis był prawdziwym geniuszem. I jestem dumny, że urodziłem się w wiosce, której ziemi dotykały jego stopy. Nasze drogie, niezapomniane Druskienniki”.

W ubiegłym tygodniu w Muzeum Miejskim w Druskiennikach otwarto wystawę „Powrót do Druskiennik”, na której zaprezentowano rzeźby, rysunki i litografie światowej sławy litewskiego artysty Jacquesa Lipshitsa, pochodzącego z Druskiennik, a także obrazy, rysunki, litografie i rzeźby innego znanego artysty Theo Tobiasa z kolekcji dr Shmuela Tatza. Jest to pierwsza wystawa Jacquesa Lipshitza w jego rodzinnych Druskiennikach.

Wydarzenie otworzyła harfistka Joana Daunite, której, według Gintarasa Dumčiusa, dyrektora Muzeum Miejskiego w Druskiennikach, dźwięki harfy uchwycone jej palcami wypełniły przestrzeń muzyką tak ukochaną przez Jacquesa Lipszyca. Lipshitz. Lipszyca. Żywa muzyka harfy zdawała się ożywać i przemawiać przez rzeźbę „Harfiarze”, rzeźbę ważnego punktu zwrotnego w karierze Lipšicia, której wizerunek został wybrany, aby zaprosić na wystawę dzieła dwóch słynnych Litwinów, Žakasa Lipšicia i Teo Tobiasa. „Powrót do Druskiennik!” – fraza, która wydaje się mieć skrzydła, podobnie jak rzeźba przedstawiająca dwóch harfistów tworzących ptaka z rozpostartymi skrzydłami, gotowego do lotu.

W deszczowe popołudnie burmistrz Druskiennik Richardas Malinauskas, kolekcjoner dr S. Takas i profesor akademicki Antanas Andrijauskas powitali publiczność w muzeum miejskim.

„To naprawdę ważne wydarzenie dla Druskiennik, które w tym roku noszą koronę Litewskiej Stolicy Kultury” – powiedział G. Dumčius – „a dla mnie osobiście jest to spełnienie obietnicy złożonej córce rzeźbiarza Loli Lipšice, która odwiedziła muzeum 22 lata temu”. „Dziękuję za ciepłą gościnność! Mam nadzieję, że wrócę i ponownie odwiedzę rodzinne miasto mojego ojca”.

I jej nadzieja na powrót się spełniła.

Wystawa „Powrót do Druskiennik” jest również hołdem dla dr Samuela Tatsu, znanego kolekcjonera sztuki litewskiej, który zgromadził najwspanialszą osobistą kolekcję sztuki litewskiej na świecie. Urodzony w Alytusie, spędzając wiele lat w Druskiennikach, komunikując się i ucząc subtelności zawodu od słynnego Karolisa Dineiki, dr Samuel Tatz powrócił do Druskiennik ze znaczną częścią swojej kolekcji, która jest ważna dla mieszkańców Druskiennik. Lipščicia (1891-1973) i Theo Tobiasa (1927-2012).

Organizatorzy wystawy podziękowali dr S. Tatsisowi za jego miłość do Druskiennik, zamiłowanie do sztuki oraz za udostępnienie eksponatów.

Wystawa będzie czynna w Muzeum Miejskim w Druskiennikach do 30 września.

Zdjęcia Alvydasa Lukoseviciusa – fragmenty wydarzenia

Dossier

Urodzony w Druskiennikach na Litwie w 1891 roku w rodzinie litewskiej, Haimas Jakobas Lipshits wyjechał do Paryża w 1909 roku, aby studiować w École des Beaux-Arts i Académie Julian. Lipshitz był zaangażowany w społeczność artystyczną Montmartre i zaprzyjaźnił się z Pablo Picasso, Juanem Grisem, Diego Riverą, Amedeo Modiglianim i innymi. W 1913 roku, zainspirowany przez Picassa i rzeźbiarza Alexandra Archipenko, zaczął tworzyć swoje pierwsze kubistyczne prace. W 1916 roku Lipschitz podpisał kontrakt z wpływowym dealerem sztuki Léonce Rosenbergiem, a w 1920 roku zorganizował swoją pierwszą indywidualną wystawę w galerii Rosenberga L’Effort Moderne.

W połowie lat 30. Lipschitz zaczął odchodzić od kubizmu w kierunku figuratywnego, emocjonalnie ekspresyjnego stylu – ażurowych rzeźb, które pasowały do otaczającego krajobrazu. W 1930 roku Lipschitz miał swoją pierwszą dużą retrospektywę w Renaissance Gallery Jeana Bouchera, a w 1937 roku jego monumentalny Prometeusz duszący sępa został wystawiony na Wystawie Światowej w Paryżu. W 1940 roku nazistowska okupacja zmusiła rzeźbiarza do opuszczenia Paryża, a rok później znalazł schronienie w Nowym Jorku. Od tego czasu Lipschitz coraz bardziej interesował się mitologicznymi, biblijnymi i uniwersalnymi tematami, żydowskim życiem religijnym i eksploracją judaizmu w swojej twórczości. W 1946 roku Lipschitz został Kawalerem Legii Honorowej, a w 1954 roku Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku zorganizowało retrospektywną wystawę jego prac, które były następnie wystawiane w Walker Art Center w Minneapolis i Cleveland Museum of Art. Lipshitz zmarł w 1973 roku na Capri we Włoszech i został pochowany w Jerozolimie. Obecnie jego prace są kolekcjonowane przez liczne instytucje na całym świecie: Metropolitan Museum of Art i Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Art Institute of Chicago, Philadelphia Museum of Art, G.K. Walker Art Center w Minneapolis, National Gallery of Art w Waszyngtonie, Tate Modern w Londynie, Centre Pompidou w Paryżu i Muzeum Sztuki w Tel Awiwie.

Wystawa w Druskiennikach obejmuje sześć prac G.K. Wokera. Wystawa w Salisbury obejmuje sześć rzeźb z brązu Lipschitza – Harfiarze 1930, Gra na gitarze 1922 itd.; 1 rysunek tuszem i 15 litografii z dwóch cykli – Drzewo życia i 12 rysunków dla Prometeusza – a także 10 obrazów, 1 rzeźbę z brązu, 1 rysunek i 5 litografii Theo Tobiasse.

Informacje dla „Mano Druskininkai”